Wednesday, 7 December 2011

KISAH CIKGU ZAMBRI CIKGU YANG PALING GARANG

Dulu masa zaman sekolah rendah time darjah empat, aku cukup gerun dengan cikgu seorang ni yang bernama cikgu zamri. Beliau suka bagi kerja rumah yang banyak, beliau mengajar subjek bm.. kan dulu masa kita time sekolah rendah ada dua sesi, satu penulisan/karangan lagi satu tatabahasa. Kerja yang beliau bagi adalah menyuruh kami membuat karangan dirumah. Banyagkanlah sehari kena buat satu karangan yang ditiru dari buku karangan, walaupun dah nazak,tapi Alhamdullah, masih ada. Sebenarnya aku tak pernah siap pun karangan yang dia bagi, mana tak nya petang lepas je balik sekolah, pergi kelas kafa pula, dah pukul5.30(alas an ruji kekeke).. masa tu kan masih zaman budak2, patang kawan ajk main aci ligan(kejar-mengejar) aku terus kalah. Bila dari pagi sampai lah ke petang asyik sibuk je satu hari malam2 pulak lepas je mandi dalam pukul lapan @ lapn setengah..aku dah tido, time tu tido merata @ dekat ruang tamu pun best lagi sebab kalau dah tido nanti mesti ayah aku yang kena angkat aku pergi tido dekat bilik.

Satu hari tu ck.zambri nak buat sport check kerja yang dia bagi, dan semestinyalah seluruh kelas berasa kelam dan suram serta disebungi ketakutan yang amat dasyat, smampaikan ada yang hamper nak menagis , meggigil-gigil sebab takut. Tak terkecuali lah aku juga. Time dah tak banyang benda lain dah, Cuma Nampak hukuman je depan mata, sungguh dasyat kegarangan cikgu zambri sehingga kehari ini, aku masih ingat. Kelibat beliau sangat menakutkan. Tapi Alhamdulillah, sepanjangn aku menjadi anak muridnya, buku karangan aku belum pernah lagi disemaknya. Cuma buku karangan latihan sahaja yang pernah beliau semak, tu pun aku dah pernah kena marah denggannya sebab tak letak titik di akhir ayat, sehingga apabaila beliau membaca karanganku. Beliau sendiri tak dapat nak berhenti. Pernah beliau bertanya maksud perkataan antonim dan sinonim tetapi semua budak kelas aku tak dapat nak jawab, satu kelas didendanya supaya menulis maksudnaya sebanyak seratus kali, ada pelajar yang nak jawab tapi tak berdya nak menjwabnya kerana dikuatiari kalau salah akan dirotan cikgu tu nanti. Jadi terpaksalah berdiam sahaja walaupun ada yg mengetahiu jawapannya. Dicampur perasaan was2 juga.

Pada satu hari beliau telah mengecheck karangan dirumah, beliau telah menyemak buku seorang budak lelaki dan keadaan cukup parah kerana budak lelaki itu tidak siap karangannya. Tahu kah apa hukuman yang ckg itu beri? Beliau telah mencuba melondeh seluar pelajar lelaki tersebut.semua budak perempuan memalingkan muka ada juga yg memejamkan mata sambil ketakutan,  termasuklah aku, aku juga telah memejamkan mata, dalam hati aku rasa sangat gerun dicampur  perasaan kasihan kepada budak lelaki tu pun ada juga, kerana beliau adalah jiran sebelah rumahku. Satu saja yang aku lakukan untuk mengelak dari bukuku disemak oleh cikgu, aku akan mengelakkan mata aku daripada memangdang mata cikgu, kerana apa yang aku perhatikan beliau akan memilih mereka yang secara sengaja atau xsenagja memandang muka beliau.

Berbalik kepada cerita jiranku yang dilondeh kan seluarnya oleh ckg tersebut, beliau hampi2 menangis, ya walaupun dia budak lelaki tetapi dia juga mempunyai perasaan sehinggah beliau mahu menagis, aku yg menyaksikan pun hampir menangis kerana kasian. Bayagkanlah beliau diperlakukan seperti itu didepan seluruh pelajar, Di depan berhampiran papan hitam yg hijau tu.  Selepas sahaja beliau rotan budak lelaki tadi dengan pmbaris tebal. Beliau pun terus mengajar seperti biasa. Bergitulah cikgu zambri, cikgu yg cukup menakutkan aku rasa. Apa2 pun aku bersyukur kerana beliau pernah menjadi guruku, sesungguhnya tanpa gurur siapalah kita. Aku telah berguru denganya selama dua tahun, dari darjah 4 hingga darjah 5. Dan nasiblah aku telah bertukar sekolah semasa darjah 6, kalau tidak aku perlu bertemu lagi dengannya di darjah enam sekali lagi, dan semasa di darjah enam guru bahasa yang telah mengajarku subjek bahasa melayu adalah ayah aku sendiri. Dan bermula lah episod2 nakal ku apabiala bersekolah disekolah yang sama dengan ayahku dan dimana  beliau mengajarku dan pada masa yang sama beliau juga telah menjadi guru kelas ku. 

No comments:

Post a Comment